Geplaatst op 5 december 2024

Komende zaterdag is het de dag van de vrijwilliger (7 december). In het kader daarvan heeft onze opbouwwerker Marien van Schijndel vrijwilliger Manon Hoffman geïnterviewd. Vorige week verscheen dit artikel al in de Regiokrant. Lees het hieronder!

Manon Hoffman: Een jonge vrijwilliger met grote impact

Ieder jaar op 7 december waarderen we vrijwilligers die onze samenleving draaiende houden door hun inzet en passie voor en met andere mensen. Manon Hoffman (25) uit Slochteren is zo’n jonge vrijwilliger voor wie het zich inzetten voor anderen vanzelfsprekend is. Vrijwilligerswerk heeft haar leven verandert durft ze wel te stellen. Het begon al vroeg. ‘Als kind nam ik deel aan de kinderspelweek in ons dorp. Na een paar jaar ben je te oud, maar is het wel leuk om betrokken te blijven. Ik werd gevraagd of ik als tiener vrijwilliger wilde worden. Dat ging vanzelf. Je wilde erbij horen. Zo’n spelweek is een geweldige leuke activiteit voor kinderen. Alle kinderen uit het dorp kunnen meedoen, ook al wordt dat tegenwoordig steeds moeilijker. Er zijn nu eenmaal gezinnen die het niet breed hebben en die iedere euro om moeten draaien. Maar – met lichte stemverheffing – het kan toch niet zo zijn dat je portemonnee bepaalt of je mee kunt doen? Dus we proberen er altijd een mouw aan te passen, want iedereen hoort erbij in een dorp. Vanwege het beperkte budget sturen we de kinderen tussen de middag naar huis om thuis te eten. Dat wil je eigenlijk niet, want je wilt een programma waarbij kinderen ook samen gezellig eten. Ze zien dit dan ook graag veranderen. Het sociale aspect van zo’n activiteit moeten we niet onderschatten.’

Als vanzelf ging de taak van Manon over van enthousiaste uitvoerende vrijwilliger in die van een van de leiders van de spelweek. Je kunt wel stellen dat met de deelname aan de spelweek bij Manon een zaadje is gepland om zich verder in te zetten. Zo raakte ze ook betrokken met andere leeftijdgenoten bij ‘Jong Goud’, een jongereninitiatief in Slochteren dat helaas ter ziele is gegaan, maar waarover ze met schittering in haar ogen vertelt: ‘We hebben ongelofelijk mooie en leuke dingen samen georganiseerd. Ik ben zelf via een provinciale vrijwilligersprijs die we wonnen, als gast mee naar Prinsjesdag geweest. Heel indrukwekkend.’ Maar indrukwekkender voor Manon was haar reis via het Erasmus+ op internationale jongerenuitwisseling naar Armenië. ‘Het viel ons echt op hoe gelukkig mensen eigenlijk waren zonder geld, luxe of voorzieningen, die voor ons zo heel gewoon zijn.’ Het stimuleerde haar en andere vrijwilligers om dit onderwerp – samenzijn maakt gelukkig – als thema te kiezen bij een tegenbezoek aan Slochteren. Trots laat ze tijdens het gesprek een filmpje zien over deze ontmoeting. Net als veel mensen had Manon een periode waarin ze het moeilijk had. ‘Ik werd aangesproken en betrokken door de jongerenwerker in de toen nog gemeente Slochteren. Hij heeft mij uitgenodigd om mee op reis te gaan naar Armenië en daar is voor mij veel veranderd. ‘Ik gun iedere jongere in zijn of haar omgeving een jongerenwerker waar je makkelijk contact mee kunt maken. Je moet het wel zelf doen, maar als ik terugdenk aan Jong Goud, is dat ook stukgelopen omdat er geen jongerenwerker meer was om op terug te vallen, iemand die ons adviseerde en ondersteunde, en die ons bij de hand nam op momenten als dat nodig was. Dat moet echt terugkomen in het dorp.’ Al haar ervaringen, hebben Manon richting gegeven bij haar beroepskeuze. Momenteel is ze werkzaam in de verslavingszorg. ‘Hoi Manon’ zegt een jonge deelnemer aan de spelweek als ze vertrekt uit de Houtstek waar we haar spreken.  Ze lacht en zegt gedag. Vrolijk en zelfbewust van wat ze wil en kan. Van Manon gaan we vast nog het nodige horen.